Over Demi

Ik wilde altijd heel erg graag echte wielerwedstrijden rijden. Maar ik had nog een jonger broertje en 2 zusjes en wij zijn tuinders kinderen. Daarom was het lastig om dan door het hele land heen te crossen voor wedstrijden. Toen ik 16 jaar was en mijn broertje en zusjes al wat ouder waren, ging ik eindelijk bij een echte wielerclub rijden.. RWC Ahoy. Ik had het mega naar m’n zin, eindelijk met andere wielrensters wedstrijden fietsen. Ik was niet heel goed, maar voor een eerste jaar ook niet heel slecht. Het technische pakte ik snel op. Ik was niet bang om in het peloton te rijden, durfte met volle snelheid door bochten te scheuren. Op mijn eerste NK het eerste jaar dat ik fietste werd ik 29e. Er volgde een 2e jaar bij de junioren en ik werd steeds een klein beetje beter. Toen ik bij de belofte kwam stapte ik over naar een ander team: Restore cycling ladies. De overgang naar de belofte was immens groot voor mij. Ik trainde namelijk niet veel, en als je dan ineens wedstrijden van over de 100km moet rijden is dat best wel een opgave. Toch deed ik het niet heel erg slecht, op een paar dnfjes na, bleken langere wedstrijden wel in mijn voordeel te werken. In mijn 2e jaar als belofte maakte mijn schaatstrainer wat trainingen voor mij, daardoor ging ik snel beter rijden. Ook in de winters ging ik het goed doen op het ijs. Ik reed het ene PR na het andere en ik werd in 2015/16 en 2016/17 2e op het zuid Hollands kampioenschap en in 2017/18 1e op het ZHK.

Inmiddels was ik in 2017 klaar met m’n opleiding Flower Design, en aan de slag als bloemiste bij 2 bloemen winkels, als ik tijd had werkte ik ook nog bij m’n vader in de kas.In dit jaar leerde ik ook mijn vriend kennen, hij reed toen ook wedstrijden. We gingen een aantal weekendjes naar de ardennen om te trainen, soms wel 5,5 uur. Ik kon dit eigenlijk nog niet aan en was dan volledig opgebrand, maar toen viel op dat ik daar heel snel van kon herstellen en snel beter werd. In 2018 ben ik naar SwaboLadies gegaan, en begon ik met trainen bij Stefan van Klink. Toen maakte ik de grootste stappen en leerde ik ook heel veel over het koers inzicht! Iets wat mij heel ver bracht dat jaar. Ik deed een aantal keer in het jaar een inspanningstest en dat liet mij opnieuw zien dat Profwielrenster worden best haalbaar was, ook zette ik een aantal keer per jaar doelen, die ik sneller behaalde dan ik had verwachte.

Ik stopte langzaam aan met werken en ging steeds meer voor mijn sport. Ik vond dit een lastige beslissing, maar uiteindelijk heeft vooral mijn vriend mij hier erg mee geholpen. Hij geloofde er altijd in dat ik mijn droom kon na jagen om prof wielrenster te worden. Die droom was in de jaren dat ik werkte een beetje weg gestopt. De droom kwam weer naar boven in 2018 en met hulp en vertrouwen van de mensen om mij heen ben ik ervoor gegaan! Want als ik iets deed wilde ik het goed doen en wil ik er hard voor werken. Mijn vriend verhuisde naar Zwitserland, en wanneer ik kon ging ik ook graag naar Zwitserland. Trainen daar deed mij erg goed! Ik reed een goed seizoen in 2018, veel mensen waren onder de indruk van mijn prestaties, ook bij de prof ploegen was ik niet onbekend gebleven. Parkhotel Valkenburg was het eerste team dat contact met mij zocht aan het einde van het seizoen. En in november tekende ik een contract voor 2 jaar bij Parkhotel Valkenburg. Nu leef ik als fulltime Profwielrenster en elke dag word ik nog een beetje beter, Hard erken, dromen, geloven, vertrouwen hebben en genieten..

Dat is wat ik elke dag doe om beter te worden.

If you can dream it.. You can do it!!