Omloop het Nieuwsblad 2021

Het was even afwachten of we überhaupt weer konden gaan koersen, Valencia was immers al afgelast. Maar we konden het seizoen ‘gewoon’ beginnen in de Omloop het Nieuwsblad, wel zonder publiek, maar we konden weer!

Na een paar goeie trainingskampen was ik er helemaal klaar voor. Toch altijd erg spannend zo’n eerste wedstrijd van het seizoen, maar in mn laatste trainingskamp reed ik alweer wat recordjes en de wedstrijdjes die we reden met het team in Spanje gingen mij ook bijna vlekkeloos af. Ik voelde me weer sterker dan ooit ervoren. Ik denk dat dit mijn eerste jaar word dat ik alles zo goed op orde heb. Ik doe minimaal 1x in de week mijn core training en begin eigenlijk wel iedere ochtend met 10 minuutjes yoga. Ook mijn kracht trainingen doe ik regelmatig en ik loop nog steeds kleine rondjes hard. Dat hardlopen doe ik gewoon omdat ik me daar lekker bij voel. Verder slaap ik regelmatiger en eet ik gezond.

Na het trainingskamp vlogen de dagen voorbij. Twee keer heen en weer naar Ridderkerk voor een Covid test en met in het midden van de week onze ploegvoorstelling en de verkenning van Omloop het nieuwsblad, hadden we het aardig druk.

In de verkenning vertelde Jolien me op een punt: ‘Demi, dit is een goed moment om weg te geraken!’. ‘oja?’ zei ik ‘kom dan’ en hop daar ging ik staan op de pedalen en voelde Jolien mee komen in mn weil. Ze zei me dat hij eerst opliep, dan af vlakte en daarna na een bocht naar links, weer opliep. Een heerlijk klimmetje voor als je goeie benen hebt! Het eerste stuk houden ze je nog wel bij, maar als je dat 2e hupsje ook nog vol weet door te trekken, ben je iedereen kwijt. Dat wat ik in de verkenning probeerde en werd ook het plan voor in de wedstrijd.

Vrijdags verzamelden we weer in het hotel. Hier was weer iets nieuws voor ons, want we moesten eten op onze kamers. Dus voor de wedstrijd kwam ik mijn ploeggenootjes alleen nog maar tegen in de hal van het van der Valk hotel. Ik lag samen met Chantal op de kamer, dus wij hadden gezellig samen diner voor 2.

De volgende ochtend konden we lekker uitslapen, want de start was om 13:45 uur.

Nadat we relaxed opgestaan waren, gingen we ons ontbijt halen, een buffet, maar dan anders, je mag namelijk zelf niks aanraken. Wij wezen aan wat we op ons bord wilde hebben en een ober schepte het op en daarna met een overvolle dienblad terug naar onze kamers.

Om 11:00 uur hadden we bespreking en waren we eindelijk allemaal samen. De sfeer zat er gelijk weer in en de zenuwen begonnen een beetje op te komen. Ik had namelijk nog totaal het idee niet dat we die middag een wedstrijd gingen rijden, maar tijdens de bespreking werd ik steeds meer exited !

We hadden het plan om de wedstrijd hard te maken en het niet meer stil te laten vallen tussen de klimmetjes en keien stroken door. En dat was wat we deden die middag!

De eerste 60km kroop voorbij, en half onderkoeld begonnen we eindelijk aan de eerste stroken. We zaten gelijk als een blok goed van voren en lieten ons niet meer af zakken. Toen naderden we het punt waar Jolien me op gewezen had in de verkenning. Anna reed op kop nadat ze ervoor al even weg gesprongen was. Ik kwam aan met een beetje extra snelheid van achteruit en twijfelde geen moment! Ik ging zoals ik dat in de verkenning ook deed, staan op de pedalen en vloog ervan door! Een paar probeerden te volgen, maar ik wist dat het 2e hupsje nog ging komen.

Op het 2e hupsje ging ik weer staan en zoals verwacht verslapte de concurrentie daar en weg was ik.

Vol vertrouwen en motivatie pakte ik een goed tempo en wetende dat ik het waarschijnlijk niet zou gaan halen tot de finish (het was nog erg ver) genoot ik ervan. Want ik wist ook, dat ze achter me nu het spelletje mooi konden gaan spelen. Met zo’n sterk blok achter je, voel je je zo sterk!

Er stond wat wind, niet veel, maar de wind die er was had ik tegen. Dat maakte het moeilijk voor mij.

Wat eigenlijk de hele tijd tijdens deze solo door mn hoofd ging was: ‘hier leer ik zoveel van, hier leer ik van hoe ik solo moet rijden’. Want ook dat moet je leren door te doen.

Eenmaal bij de Muur van Geraardsbergen aangekomen voelde ik ze aankomen. Na de Muur sloot ik aan in het kleine pelotonnetjee n met nog 4 van ons in die groep konden we opnieuw mooi het spelletje spelen. En dat was wat we weer deden. Anna lanceerde haar aanval op het laatste kasseien klimmetje en haar zagen we niet meer terug. Anna won zo met een goed geplaatste aanval, solo en Amy sprintte nog heel sterk naar een 3e plek. Onze dag en eerste wedstrijd van het seizoen was dik geslaagd en kon niet meer stuk. ‘Laat maar komen dat seizoen’ was wat ik dacht!

28.02.2021
Demi Vollering